Dirk Tuip

Hallo, mijn naam is Dirk Tuip en ik was handballer tot afgelopen jaar. Ik besloot begin 2009 om te stoppen na een slepende revalidatie met meer dieptepunten dan hoogtepunten. In juli 2006 ben ik geopereerd aan mijn schouder omdat ik toen niet meer fatsoenlijk een bal kon gooien zonder flinke pijn in de schouder van mijn werparm.

Na deze operatie heb ik flink gerevalideerd in het Olympisch Steunpunt in Utrecht. (later meer hierover) De rentree leek na 8 maanden gemaakt, maar de ups en downs bleven. Ik had echter wel het gevoel dat ik bijna op mijn oude niveau was. Nadat de schouder in de voorbereiding op het seizoen 2008/09 uit de kom ging omdat mijn duim bij iemand in het shirt bleef hangen (die voorbij rende) was de pijn weer erger. Net op het moment dat ik dacht dat ik weer terug was.

Vanaf toen was het weer up and down, maar ik heb nooit meer echt het gevoel gehad dat het goed zat. Een rontgenfoto gaf aan dat de ankers van de vorige operatie nog goedzaten. De pijn werd erger.

Ik ben gestopt met handballen in januari 2009. Ik wilde het een half jaar rust gunnen, ook op aangeven van een aantal topsporters die dit ook meegemaakt hadden. In het vorige seizoen 2009/10 ben ik weer rustig gaan trainen 2x in de week. Maar de pijn was er nog.

Daarop besloot ik opnieuw een MRI-scan te laten maken. De uitslag was positief, dus weer letsel, waarschijnlijk gebeurd toen de arm uit de kom is gegaan. Na een paar maanden besloten om het toch te laten opereren en na wat uitstel en afstel is het er in oktober 2010 weer van gekomen: de 2e schouderoperatie.

Meer informatie over mij kun je lezen op mijn persoonlijke blog Gewoon een normale dag.nl.

1 Response to Dirk Tuip

  1. Tamara Vroon says:

    Hallo Dirk,

    Ik zocht op you tube naar een filmpje voor schouderoefeningen en zo kom ik op jouw site terecht. Erg leuk initiatief en ik heb er al veel aan gehad.

    Ik ben een badmintonspeelster die twee jaar geleden dezelfde blessure opliep. Scheurtje in het voorste labrum en instabiliteit. Gelukkig geen schouder uit de kom. Wel veel pijn gehad en beperkingen als moeder van twee dochters van 6 en 3 jaar.
    De eerste orthopeed stuurde me na een MRI naar huis met fysio. Na anderhalf jaar fysio zonder positief resultaat werd ik door iemand geadviseerd om naar Zestienhoven Medinova kliniek te gaan. Als moeder van 2 kids laat je jezelf niet zomaar opereren. Eerste advies was een keuze tussen operatie of twee maanden oefeningen en bij geen resultaat alsnog operatie. Opziend tegen de revalidatie is het laatste gebeurd. Ik zit nu in week zeven en heb gisteren voor het eerst mijn arts gezien. Twee weken na OK kwam ik in de kliniek bij de fysio die de hechtingen verwijderd heeft. Toen bleek al dat ik mijn oefeningen verkeerd gedaan had. Ik had ze niet pasief gedaan waardoor ik een overbelasting opliep. Minimaal een week langer rust.
    Binnen een uur na mijn operatie kwam de fysio in twee minuten uitleggen welke oefeningen ik mocht doen en dat was het. Dit heb ik ook gisteren geuit naar de arts en die was er niet happy mee. In het revalidatie protocol staat ook dat je pas na 2 wkn naar de fysio gaat. Die heeft het dus ook niet eerder kunnen opmerken.
    Uiteindelijk heb ik de afgelopen weken veel pijn en stijfheid gevoeld terwijl ik minimaal 5x per dag oefeningen deed (passief) Mijn fysio ging daar erg voorzichtig en terughoudend mee om. “Hou je sling maar aan als je nog zo’n last hebt” Ben wel uit mezelf gaan afbouwen omdat mn gevoel dat zei.
    Gisteren kreeg ik dus te horen dat ik dat ding af moest laten tenzij er vermoeid gevoel is. Beweeglijkheid vond hij slecht! Kan mijn arm nu 30 graden vooruit omhoog krijgen. Dat is dus echt niks voor 7 weken. Met pijn onder mijn schouderblad en oppervlakkig bovenarm voor en buitenkant krijg ik Naproxen pijn/ontstekingsremmers. Ennn voor t eerst krijg ik oefeningen mee die jij (toevallig??) op je site heb gezet.
    Ik ging naar huis met een boos gevoel naar mijn fysio. Zij heeft notabene een jaar geleden precies dezelfde operatie gehad dacht ik. Ookal is het niet zo, ik had het gevoel dat ik weken voor niets geoefend had. Vandaag heb ik een fijn maar moeilijk gesprek met haar gehad. We gaan er voor 200% tegen aan. Heb het ook over je site gehad!

    Lang verhaal kort: verschillende keren had ik aan gegeven dat ik geen frozen shoulder wil. Te lang gefixeerd blijven lopen is niet goed.

    Voor nu ben ik blij met de pijnstillers. 7 weken op mijn rug slapen brak ook op. Gisteren voor t eerst op mijn zij. Heerlijk! Auto rijden gaat em voorlopig ook niet worden. Met deze nieuwe oefeningen kan ik in ieder geval (begeleid) actief verder.

    Het is prettig om op deze manier mijn ervaring te delen en wat van je te leren.

    Hoe gaat het met jou? Hoe ver ben je inmiddels? Wat kan je allemaal al?

    Bedankt!

    Groeten Tamara Vroon

Laat een reactie achter bij Tamara Vroon Reactie annuleren

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *